İmralı etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
İmralı etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

21 Şubat 2013 Perşembe

SİLAH BIRAKMA SÜRECİ

SİLAH BIRAKMA SÜRECİ

PKK'nin silahsızlandırılması üzerine tartışmalar yoğunlaşarak devam etmektedir. Öcalan'la MİT arasında sürdürülen görüşmelerin tüm detayları henüz açığa çıkmış değil. Sürdürülen görüşmeler, kamuoyu ile paylaşıldığında bir çok çevre şaşkınlık yaşadı, BDP'nin önemli bir kesimi de bunlara dahildir. Daha önce de belirttim; hükümetin PKK'yi silahsızlandırma yönünde aldığı karar, cesaret isteyen bir karardır. Önemlidir; yıllardır sürdürülen 'devlet politikası' sona erdirilmek istenmektedir. Bugün için başarılır veya başarılmaz, önemli olan düğmeye basılmasıdır, yani sonlandırmaya karar verilmiş olunmasıdır. Durumun vahametini anlama açısından, Öcalan'ın daha önceleri söylediğini bir kez daha hatırlamakta yarar var; 'Bu çatışmayı bitireni bitirirler.' Hükümet bir anlamda bitirmeyi göze almış durumda. Elbette bu noktaya çok kolay gelindiği söylenemez. Son on yıldan bu yana, siyasal alanda yaşanan gelişmeleri takip edenler, gelinen sürecin önemini kavrar. Hükümet cephesinde, başlatılan süreci sonuna kadar götürecek kararlılığın olduğunu görmekteyiz. Başbakan Tayip Erdoğan'nın 11.02.2013'de Kayseri'de yaptığı konuşmada, "Terörü bitirmek için ne gerekiyorsa yaparım. Terörün bitmesi için zehir içeceksin deseler içerim. Siyasi hayatımın biteceğini de bilsem, öleceğimi de bilsem bu zehri içerim. Yeter ki terör bitsin" demesi, kararlılığın bir ifadesidir. Bu noktadan itibaren herkes, üzerine düşen rolü olumlu yönde kullanmaya özen göstermeli.

BDP'ye düşen rol

BDP'nin şu anki konumuyla yapacağı en önemli iyilik, sürece katkıda bulunacak barışcıl söylem geliştirme yetilerini ortaya çıkarma olmalıdır. Baştan itibaren kendini konumlandırdığı yer, böylesi bir rolle sınırlandırmış durumdadır. Parti olarak insiyatif alamayacağını, çatışmasız bir ortamın yaratılması yönünde irade kullanamayacağını açıkça ifade etmiştir. Nitekim, bugüne kadar süreçle ilgili bir plan ve proje dillendirmeden uzak kalmıştır. Bu durum ister istemez, çözümü kolaylaştıracak düşünce üretiminden uzak olduğunu göstermektedir. Oysa süreç, BDP açısından fırsatlarla yüklü olan bir süreçti. Ama malesef tüm fırsatları kaçırdı. Kendini bir realite, bir özne olarak görmedi. Aslında böylesi bir davranış içine girmesinin elbette birçok nedeni var. Çünkü halkın siyasi ve sosyal taleplerinin ortaya çıkardığı bir siyasal oluşum değildi. Silikliği, çekingenliği de buradan kaynaklanıyordu. Basit bir protestoda bile esnafa silah zoruyla kepeng kapattıran, 7-8 yaşındaki çocuklardan medet uman ve en önemlisi de, farklı görüşleri silahlı şiddetle bastırmayı prensip edinmiş bir güç, şidetin egemen olmadığı bir ortamda kendini yabancı hisseder. İşte BDP'nin yaşadığı şaşkınlık bu nedenledir.

BDP, özgürce geliştirdiği en ufak bir düşüncesi olmadan, ikidebir 'Öcalan'la görüşeceğim' diye ortalıkta dolaşıyor. Nedenini de bir türlü açıklıyamıyor. Düşüncelerim veya sürecle ilgili plan ve proğramım şudur diyemiyor. İmralı'ya gidiş uzadıkça, olmadık provakasyonlara başvurmakta. 15 Şubatta geniş çaplı provakasyonlar geliştirilmek istendi ama olmadı. Daha doğrusu başaramadılar. Şimdi Karadeniz Bölgesi'ni turlamaya çalışmaktalar. Ama neden? Neden özellikle Karadeniz bölgesi? Diyarbakır, Hakkari, Şırnak'a gidememelerinin nedeni nedir? Süreçle ilgili gelişmeler hakında bu bölgelerde bilgilendirme yaptıklarına şahit olmadık.
Kemalist güçlerle ittifakın Sonuçları

 
Bilindiği gibi, BDP baştan itibaren Kemalist güçlerle içiçe geçmiştir. Hemen her konuda Kandil ve BDP, ulusalcı güçlerin, daha doğrusu 'Türkün sorunu'nu çözümlemeyi temel almış güçlerin yedek gücü olarak hareket etti. Ankara'da iktidar savaşımının bir parçası haline geldi. Varlık nedenlerini AKP iktidarına karşı durmakla sınırladılar. Şimdi Karadeniz'de yaşananlar böylesi bir ittifakın sonuçlarıdır. Silah bırakma ihtimaline karşı, ittifak içinde tekmeleniyorlar. Elbette bir milletvekili her tarafta özgürce dolaşabilmelidir. Herkes düşüncesini, nerede olursa olsun özgürce söyleyebilmeli. Bizim coğrafyamızda linç kültürü her zaman varolmuştur. Pusu kültürünün egemen olduğu her yerde, linç kültürü bir kat daha fazladır. Sinop ve Samsun'da yaşananlar, bunun bir parçasıdır. Farklı olanı şidet kullanarak yoketme anlayışı, faşizmdir.

Karadeniz'de yaşananlar, BDP'yi masum kılmaz. BDP her şeyden önce, ulusalcı güçlerin bir parçası haline gelmenin hesabını vermelidir. Daha dün, faşist 12 Eylül anayasasında yapılan değişikliklere karşı MHP, CHP ve diğer ulusalcı güçlerle birlikte hareket ettiğini unutturamaz. Bugün de Kemalistlerin insiyatifinde Karadeniz'de boy göstermeye kalkışıyor. Bunun Kürd halkına olan yararı nedir acaba? Kürd halkını ikna edemeyenler, Karadeniz'de kimleri ikna edecek? Ulusalcı kanatla birlikte, silah bırakmanın önüne geçmek için, sırıtan böylesi ayak oyunlarına gerek yoktur.

Türk ulusalcı güçlerinin Kürd halkına karşı takındığı tavrı, Kandil ve BDP, içinden çıktığını iddia ettiği Kürd halkına karşı takınmıştır. Yani Kandil ve BDP, elitlik kopleksi içindedir. Çok geçmedi, geçen Yaz, en fazla oy aldığı alanlarda silahlı şiddeti tırmandırdı, hem de başkalarının hesabına. Bu bir halkı küçümseme, hiçe sayma değil de nedir? 'Ben istediğimi yaparım, siz de beni izlemek zorundasınız' demektir. Hakkari ve Şırnak'a gittiğinde anlatacak bir şey bulamamalarının bir nedeni de budur. Öylesine dar bir alana sıkışmış durumdalar ki, kurdukları cepheden hem ayrılamıyorlar, hem de hırpalanmaya razı oluyorlar. Bu bir anlamda, Kemalist güçlerin terbiye etme eylemidir.

Silah bırakmada yaşanan ikircimlilik


Hükümet PKK'ya silah bıraktırmak için yaptığı girişimleri kamuoyu ile paylaşmasından bu yana, olumlu bir atmosfer egemen oluşmuştur. Esen olumlu rüzgara rağmen, gerek İmralı ve gerekse de Kandil-BDP cephesinde henüz ikircimlilikler aşılmış değildir. Öcalan saf değiştirdikten sonra, eskiden dayandığı güçlerin gücünü ne kadar koruyup korumadığına dair şüpheleri var. 'Gün olur devran döner'den hareketle halinin ne olacağının hesabını halen yapmakla meşgul. Bu nedenle, beklenenden daha fazla temkinli adımlar atmakta. Bir diğer sorun da, Öcalan'ın saf değiştirmesinden bu yana Kandilli'de yerini dolduran birileri var ve bunlar bir ekip halinde hareket etmekte. Öcalan bunun bilincinde. BDP'nin şu anda rotasız hareket etmesini bunlar sağlıyor.

Hem Kandil'de ve hem de BDP içinde bazı kesimler, silahların susmasından sonra 'hükmetme' pozisyonunun ne olacağının hesabı içindeler. Bu katagoride yer alanlar için, halkın geleceğinin hiçbir önemi yoktur. Kişisel çıkarlarını halkın çıkarlarından önplanda tutanlardır. Sıkca 'Öcalan'a özgürlük' diye tepinmeleri bu nedenledir. Önümüzdeki süreçte, özellikle Öcalan yarenliği yapanlara dikkat etmek gerekir. İmralı ile görüşmeyi problem haline getirenler, daha çok bu kesimdir.

Duyulan bir diğer kaygı ise; silahlı şiddetin son bulmasıyla birlikte, toplumsal yapıda yeni bir siyasal mevzilenme ortaya çıkacaktır. Bu mevzilenme içinde Kandil-BDP'nin ne oranda yer alacağı bir muammadır. Gerçekten güçlerini koruyabilecekler mi? Silahlı şiddetten arınmış siyasal ortamda yer edinme, elbette kolay olmayacak. Çatışma ortamının getirdiği ekonomik ve siyasal avantajlardan feragat edebilecekler mi? Eğer feragat edebilirlerse, ulusalcı güçler hemen her noktada mevzi kaybına uğrayacaktır. İstanbul'a sıkışmış elit kadro hareketiyle günlerini sayacaklardır.

Kandil ve BDP, içinde bulundukları ikircimli hareket tarzından kurtulup kurtulmayacakları kısa süre içinde belli olacaktır.Ulusalcı kanatla işbirliği içinde bir süre daha ipe un sermeye devam edeceklerini tahmin etemek güç değil. Çatışmasız bir ortamda, devletin inayetiyle politik güç olma hayellerine son verilmeli. Gelinen bu noktadan geriye dönüş, feci bir intiharla sonuçlanabilir.

20.02.2013

Baki Karer















15 Şubat 2013 Cuma

CHP IRKÇILIĞI VE İMRALI SÜRECİ

CHP IRKÇILIĞI VE İMRALI SÜRECİ



    24 Ocak'ta Büyük Millet Meclisi'nde bir konuşma yapan CHP milletvekili Birgül Ayman Güler, CHP'nin tarifini bir kez daha yaptı. Bu milletvekilinin konuşması epeyce bir tepki çekti. Oysa bu konuşma, milletvekillerinin önemli bir kesimi tarafından alkışlanmıştı. Aslına bakılırsa, yapılan konuşma, CHP açısından yeni bir şey değildi, geçmişte söylenenlerin bir tekrarıydı. Söylenenleri kısaca özetlersek; Kürtler Türklerle eşit değildir; Türkler Kürtlere göre üstün bir ırktır. Uzunca bir süredir, bunu, bir kez daha dillendirememenin sancısı çekiliyordu. Nihayet, önümüzdeki süreçte izleyecekleri politikayı açıkça ortaya koymuş oldular. Güler'in yaptığı konuşmaya CHP yönetimi tarafından herhangi bir tepki verilmemiştir, verileceğini de sanmıyorum. Meclis kürsüsünden yapılan bu konuşma, CHP açısından bir yol ayrımını ifade eder. Aynı zamanda önümüzdeki sürece özgü yeni bir yapılanmanın da ifadesidir. Artık kartlar açık oynanacaktır. Elbette partide bir bütünlük yoktur. Daha bir yüksek sesle tekrar gündemleştirilen bu stratejiyi, CHP'li tüm milletvekillerinin tasvip ettiklerini söyleyemem. Bu nedenle 'yol ayrımı' ifadesini kullanma daha uygundur.

Bilindiği üzere, uzun süredir bu parti içinde kendilerini ulusalcı olarak tarif eden kanat, henüz yerini belirlemede zorluk çeken diğer tarafa karşı atağa geçmiş durumda. Ya istedikleri doğrultuda partiyi yönlendirecekler ya da ayrılmayı göze alarak, kendi başlarına hareket edecekler. Her iki duruma göre hazırlık yaptıklarını, hareket tarzlarıyla göstermektedirler. Nereden bakılırsa bakılsın, ulusalcı kanat açısından gelinen nokta, geri dönülmez bir noktadır. Zaten uzun süreden bu yana, kendilerini en kısa yoldan tarif edebilecekleri bir çıkış anı yakalamak için hazırlık yaptıklarını, siyasal gelişmeleri takip edenler bilir. Yıllardan bu yana gasp edilmiş bir hakkın sınırlı çerçevede iade edilmesine bile tahammül edemeyen ulusalcı takım, 'anadilde savunma'nın yasalaşma sürecinde çıkışını yapmıştır. Özellikle bu anın kollanması kesinlikle tesadüf değildir. Kürde karşı bir yapılanma olduklarını bir kez daha hatırlatmak istediler. Yani varlık nedenlerini ortaya koymuş oldular.

Ulusalcıların bu çıkışını tam olarak tanımlayacak olursak, nasyonal sosyalizm'dir, Nationalsozıalimus. Almanya'nın, Fransa'nın dazlakları olur da Türkler'in dazlakları niçin olmasın? Bu dazlaklar epeyce bir süreden bu yana, 'Kürt'ün sorunu yoktur, Türk'ün sorunu vardır' veya 'Türkler'in sabrı tükendi', 'Kürtler'i Batı'dan silip atmak gerekir' yönlü kitlelere yönelik propagandalar yapıyorlardı. Hatta bu doğrultuda epeyce provokasyonlara da başvurdukları bilinmekte; Manisa, Denizli, Bursa yörelerinde Kürdler'i linç etme girişimleri henüz unutulmuş değil.

Sol maskeli bu ulusalcı takımın çıkışının elbette birçok nedeni var. En belirgin nedenlerinden biri de, Cumhuriyet Halk Partisi'nin artık hükümet olma ümidini yitirmiş olmasıdır. Hatta önümüzdeki dönemde yapılacak genel seçimlerde koalisyon biçiminde de olsa, iktidar olma şansı görmemektedir. Böylesi bir düşünceye kapılmasına sebep olacak birçok verinin olmadığını söyleyemeyiz. Ayrıca, global ekonomi-politik gelişmelerin kendini dıştaladığını bilmekte. Bu nedenle, varlığını az da olsa devam ettirmeyi, pragmatik ilkelere sıkı sıkıya bağlanmakta bulmakta. 'Ayakta kalma' düşüncesi yok olma korkusunu, dolayısıyla büzülmeyi getirmekte. Yakın gelecekte, CHP'nin ulusalcı kanadı, diğer bazı kesimlerle de bütünleşerek bir kadro hareketine dönüşme gayreti içindedir. Yani günümüz koşullarına uyarlanmış yeni bir İttihat ve Terakki oluşturulma çabaları da diyebiliriz. Türkiye'nin bugünkü ekonomik ve sosyal yapısında, kadro hareketinin, üstelik ırkçı temellere dayanan bir kadro hareketinin alternatif bir güç olacak biçimde taban bulması olanaksız. Orta sınıf kategorisi içinde yer alanların son on yıl içinde 30-35 milyonla ifade edildiği bir toplumsal yapıda, kadro hareketi sonuç alamaz. Orta sınıfın yaygınlaştığı, refahın göreceli de olsa yükselişe geçtiği bir süreçte, zaman zaman ortaya çıkacak aksaklıklara karşı orta sınıfların 'tavır alma' seçeneklerinden biri, ırkçı temelde örgütlenmiş ulusalcı kadro hareketine destek olamaz. Bunun bir çok nedeni vardır. Türkiye'de genelde orta sınıfın sistemle olan ilişkisi ve yaşanan süreçte alt orta sınıfla üst orta sınıf arasındaki kayganlığın ağır basan yönü irdelendiğinde, ırkçı ulusalcıların nasıl havada kaldıkları görülecektir.

Klasik Kemalist taban kendi içinde ayrışmıştır. Bu ayrışma CHP'yi daraltan bir başka etkendir. Bugün İstanbul ve Ankara gibi metropollerde Adalet ve Kalkınma Partisi belediye başkanlıklarının ezici çoğunluğunu kazanıyorsa, bunda, Kemalist tabanın ayrışması büyük rol oynamaktadır. Yani geçmişte CHP'ye oy veren seçmen, çıkarı söz konusu olduğunda AKP'ye oy verebilmekte. Ulusalcı kanadı kadro hareketine dönüştüren en önemli bir etmen de budur.

Ulusalcı kanadı köşeye sıkıştıran bir başka neden de, hükümetin PKK'ye silah bıraktırmak için harekete geçmiş olmasıdır. Oysa bu durum ırkçı ulusalcı takımın hiç işine gelmemekte. Silahların ateşlendiği, savaş uçaklarının Hakkari dağlarını bombaladığı sürece vesayetçi siyasetten kurtuluş olamayacağının bilincindedirler. Vesayet rejimi onları bürokraside ve diğer alanlarda pastanın bölüşümünde pay almalarını sağlamakta. En önemlisi de, silahlı PKK'nin varlığı, Musul ve Kerkük emellerinin canlı tutulmasına olanak vermekte. Yani PKK'nin silah bırakma koşullarında, Kürdistan Federe Bölgesi'ni sürekli tehdit etme olanaklarının kalmayacağını bilmekteler. Onların önceliği iktidar olmadan ziyade, kim olursa olsun, Ankara'da iktidar olacak her gücün genelde Kürt'e, özellikle de G. Kürdistan'a karşı düşmanca tavır içinde olması önemlidir. Otuz yıldır sürdürülen kirli çatışmanın, geçmişte olduğu gibi bugün de, 'devlet politikası' olarak sürdürülmesini istemekteler.Meclis kürsüsünden saldırı tehditleri bu nedenle yapılmıştır. Silahların bırakılmaması için her çareye başvuracaklardır.
İMRALI SÜRECİNİN BAŞARI SANSI VARMIDIR?
Süreç, daha doğrusu başlatılan silahsızlandırma girişimlerinin başarıyla sonuçlanması elbette herkesin dileğidir. Süreci engelleyici faktörler arasında sadece ırkçı ulusalcılar bulunmamaktadır. Yıllardan bu yana, özellikle Kandil-Şırnak-Beytüşşebap'tan başlayıp Diyarbakır'a ve Ankara'dan geçerek İstanbul baronlarına uzanan gayet 'verimli' bir pazar alanı oluşmuştur. Bu pazar ilişkilerinin bir de yurtdışı boyutu vardır. Siyasal çıkarları bir tarafa bırakırsak, salt bu pazar ilişkileri bile bir çok kesimin birbiriyle çatışmasına yeterlidir. Bu hat üzerinden nemalanan her kesim de silahların susmaması için elinden gelen gayreti gösterecektir. Kandan nemalanan bu çıkar gruplarının geliştirecekleri her türlü provokasyonlara karşı dik durmada ısrarcı olunursa, sonuca ulaşılır.

Kandil-BDP hattında aşırı bir korku ve panikleme var. Bunu anlamak zor. Silahları susturmamanın ince ayarlarını bulma gayreti içindeler. İmralı'ya 'sen gideceksin, olmaz, ben gideceğim' çekişmesi, başvurulan 'ince ayar' girişimlerine verilecek net bir örnektir. Şimdi bu çekişme içinde olanlar, tüm iradelerini kayıtsız şartsız İmralı'ya devrettiklerini beyan etmişlerdi. Görüşme trafiği içinde yer alma yarışına girişmiş olanların bir iradeleri olduğuna da inanmıyorum. Sergilenen tavır sadece ve sadece yaranma yarışından başka bir şey değil. Açıkçası, pastadan pay alma yarışıdır. Çıkartıldıkları çardaktan aşağı inmeme çabası içindeler.

Daha fazla kanın dökülmemesi isteniyorsa, sağa sola zigzaglar çizmeyen duruş sergilemek gerekir. Silahların bırakılması için samimi çaba göstermek, herkesin hayrınadır. Bugün oluşan olumlu atmosferde, silahları bırakma şansı her zamankinden daha yüksektir.

Baki Karer

30.01.2013

YEREL SEÇİMLER ÜZERİNE

  YEREL SEÇİMLER ÜZERİNE       Türkiye’de son yirmi yılda oluşan koşullarda yerel seçimlerle genel seçimler arasında bir fark kalmadı.  Aslı...