SİLAH BIRAKMA SÜRECİ

SİLAH BIRAKMA SÜRECİ

PKK'nin silahsızlandırılması üzerine tartışmalar yoğunlaşarak devam etmektedir. Öcalan'la MİT arasında sürdürülen görüşmelerin tüm detayları henüz açığa çıkmış değil. Sürdürülen görüşmeler, kamuoyu ile paylaşıldığında bir çok çevre şaşkınlık yaşadı, BDP'nin önemli bir kesimi de bunlara dahildir. Daha önce de belirttim; hükümetin PKK'yi silahsızlandırma yönünde aldığı karar, cesaret isteyen bir karardır. Önemlidir; yıllardır sürdürülen 'devlet politikası' sona erdirilmek istenmektedir. Bugün için başarılır veya başarılmaz, önemli olan düğmeye basılmasıdır, yani sonlandırmaya karar verilmiş olunmasıdır. Durumun vahametini anlama açısından, Öcalan'ın daha önceleri söylediğini bir kez daha hatırlamakta yarar var; 'Bu çatışmayı bitireni bitirirler.' Hükümet bir anlamda bitirmeyi göze almış durumda. Elbette bu noktaya çok kolay gelindiği söylenemez. Son on yıldan bu yana, siyasal alanda yaşanan gelişmeleri takip edenler, gelinen sürecin önemini kavrar. Hükümet cephesinde, başlatılan süreci sonuna kadar götürecek kararlılığın olduğunu görmekteyiz. Başbakan Tayip Erdoğan'nın 11.02.2013'de Kayseri'de yaptığı konuşmada, "Terörü bitirmek için ne gerekiyorsa yaparım. Terörün bitmesi için zehir içeceksin deseler içerim. Siyasi hayatımın biteceğini de bilsem, öleceğimi de bilsem bu zehri içerim. Yeter ki terör bitsin" demesi, kararlılığın bir ifadesidir. Bu noktadan itibaren herkes, üzerine düşen rolü olumlu yönde kullanmaya özen göstermeli.

BDP'ye düşen rol

BDP'nin şu anki konumuyla yapacağı en önemli iyilik, sürece katkıda bulunacak barışcıl söylem geliştirme yetilerini ortaya çıkarma olmalıdır. Baştan itibaren kendini konumlandırdığı yer, böylesi bir rolle sınırlandırmış durumdadır. Parti olarak insiyatif alamayacağını, çatışmasız bir ortamın yaratılması yönünde irade kullanamayacağını açıkça ifade etmiştir. Nitekim, bugüne kadar süreçle ilgili bir plan ve proje dillendirmeden uzak kalmıştır. Bu durum ister istemez, çözümü kolaylaştıracak düşünce üretiminden uzak olduğunu göstermektedir. Oysa süreç, BDP açısından fırsatlarla yüklü olan bir süreçti. Ama malesef tüm fırsatları kaçırdı. Kendini bir realite, bir özne olarak görmedi. Aslında böylesi bir davranış içine girmesinin elbette birçok nedeni var. Çünkü halkın siyasi ve sosyal taleplerinin ortaya çıkardığı bir siyasal oluşum değildi. Silikliği, çekingenliği de buradan kaynaklanıyordu. Basit bir protestoda bile esnafa silah zoruyla kepeng kapattıran, 7-8 yaşındaki çocuklardan medet uman ve en önemlisi de, farklı görüşleri silahlı şiddetle bastırmayı prensip edinmiş bir güç, şidetin egemen olmadığı bir ortamda kendini yabancı hisseder. İşte BDP'nin yaşadığı şaşkınlık bu nedenledir.

BDP, özgürce geliştirdiği en ufak bir düşüncesi olmadan, ikidebir 'Öcalan'la görüşeceğim' diye ortalıkta dolaşıyor. Nedenini de bir türlü açıklıyamıyor. Düşüncelerim veya sürecle ilgili plan ve proğramım şudur diyemiyor. İmralı'ya gidiş uzadıkça, olmadık provakasyonlara başvurmakta. 15 Şubatta geniş çaplı provakasyonlar geliştirilmek istendi ama olmadı. Daha doğrusu başaramadılar. Şimdi Karadeniz Bölgesi'ni turlamaya çalışmaktalar. Ama neden? Neden özellikle Karadeniz bölgesi? Diyarbakır, Hakkari, Şırnak'a gidememelerinin nedeni nedir? Süreçle ilgili gelişmeler hakında bu bölgelerde bilgilendirme yaptıklarına şahit olmadık.

Kemalist güçlerle ittifakın Sonuçları

 

Bilindiği gibi, BDP baştan itibaren Kemalist güçlerle içiçe geçmiştir. Hemen her konuda Kandil ve BDP, ulusalcı güçlerin, daha doğrusu 'Türkün sorunu'nu çözümlemeyi temel almış güçlerin yedek gücü olarak hareket etti. Ankara'da iktidar savaşımının bir parçası haline geldi. Varlık nedenlerini AKP iktidarına karşı durmakla sınırladılar. Şimdi Karadeniz'de yaşananlar böylesi bir ittifakın sonuçlarıdır. Silah bırakma ihtimaline karşı, ittifak içinde tekmeleniyorlar. Elbette bir milletvekili her tarafta özgürce dolaşabilmelidir. Herkes düşüncesini, nerede olursa olsun özgürce söyleyebilmeli. Bizim coğrafyamızda linç kültürü her zaman varolmuştur. Pusu kültürünün egemen olduğu her yerde, linç kültürü bir kat daha fazladır. Sinop ve Samsun'da yaşananlar, bunun bir parçasıdır. Farklı olanı şidet kullanarak yoketme anlayışı, faşizmdir.

Karadeniz'de yaşananlar, BDP'yi masum kılmaz. BDP her şeyden önce, ulusalcı güçlerin bir parçası haline gelmenin hesabını vermelidir. Daha dün, faşist 12 Eylül anayasasında yapılan değişikliklere karşı MHP, CHP ve diğer ulusalcı güçlerle birlikte hareket ettiğini unutturamaz. Bugün de Kemalistlerin insiyatifinde Karadeniz'de boy göstermeye kalkışıyor. Bunun Kürd halkına olan yararı nedir acaba? Kürd halkını ikna edemeyenler, Karadeniz'de kimleri ikna edecek? Ulusalcı kanatla birlikte, silah bırakmanın önüne geçmek için, sırıtan böylesi ayak oyunlarına gerek yoktur.

Türk ulusalcı güçlerinin Kürd halkına karşı takındığı tavrı, Kandil ve BDP, içinden çıktığını iddia ettiği Kürd halkına karşı takınmıştır. Yani Kandil ve BDP, elitlik kopleksi içindedir. Çok geçmedi, geçen Yaz, en fazla oy aldığı alanlarda silahlı şiddeti tırmandırdı, hem de başkalarının hesabına. Bu bir halkı küçümseme, hiçe sayma değil de nedir? 'Ben istediğimi yaparım, siz de beni izlemek zorundasınız' demektir. Hakkari ve Şırnak'a gittiğinde anlatacak bir şey bulamamalarının bir nedeni de budur. Öylesine dar bir alana sıkışmış durumdalar ki, kurdukları cepheden hem ayrılamıyorlar, hem de hırpalanmaya razı oluyorlar. Bu bir anlamda, Kemalist güçlerin terbiye etme eylemidir.

Silah bırakmada yaşanan ikircimlilik

Hükümet PKK'ya silah bıraktırmak için yaptığı girişimleri kamuoyu ile paylaşmasından bu yana, olumlu bir atmosfer egemen oluşmuştur. Esen olumlu rüzgara rağmen, gerek İmralı ve gerekse de Kandil-BDP cephesinde henüz ikircimlilikler aşılmış değildir. Öcalan saf değiştirdikten sonra, eskiden dayandığı güçlerin gücünü ne kadar koruyup korumadığına dair şüpheleri var. 'Gün olur devran döner'den hareketle halinin ne olacağının hesabını halen yapmakla meşgul. Bu nedenle, beklenenden daha fazla temkinli adımlar atmakta. Bir diğer sorun da, Öcalan'ın saf değiştirmesinden bu yana Kandilli'de yerini dolduran birileri var ve bunlar bir ekip halinde hareket etmekte. Öcalan bunun bilincinde. BDP'nin şu anda rotasız hareket etmesini bunlar sağlıyor.

Hem Kandil'de ve hem de BDP içinde bazı kesimler, silahların susmasından sonra 'hükmetme' pozisyonunun ne olacağının hesabı içindeler. Bu katagoride yer alanlar için, halkın geleceğinin hiçbir önemi yoktur. Kişisel çıkarlarını halkın çıkarlarından önplanda tutanlardır. Sıkca 'Öcalan'a özgürlük' diye tepinmeleri bu nedenledir. Önümüzdeki süreçte, özellikle Öcalan yarenliği yapanlara dikkat etmek gerekir. İmralı ile görüşmeyi problem haline getirenler, daha çok bu kesimdir.

Duyulan bir diğer kaygı ise; silahlı şiddetin son bulmasıyla birlikte, toplumsal yapıda yeni bir siyasal mevzilenme ortaya çıkacaktır. Bu mevzilenme içinde Kandil-BDP'nin ne oranda yer alacağı bir muammadır. Gerçekten güçlerini koruyabilecekler mi? Silahlı şiddetten arınmış siyasal ortamda yer edinme, elbette kolay olmayacak. Çatışma ortamının getirdiği ekonomik ve siyasal avantajlardan feragat edebilecekler mi? Eğer feragat edebilirlerse, ulusalcı güçler hemen her noktada mevzi kaybına uğrayacaktır. İstanbul'a sıkışmış elit kadro hareketiyle günlerini sayacaklardır.

Kandil ve BDP, içinde bulundukları ikircimli hareket tarzından kurtulup kurtulmayacakları kısa süre içinde belli olacaktır.Ulusalcı kanatla işbirliği içinde bir süre daha ipe un sermeye devam edeceklerini tahmin etemek güç değil. Çatışmasız bir ortamda, devletin inayetiyle politik güç olma hayellerine son verilmeli. Gelinen bu noktadan geriye dönüş, feci bir intiharla sonuçlanabilir.

20.02.2013

Baki Karer

ÖCALAN VE "GİZLİ TANIK"

ÖCALAN VE 'GİZLİ TANIK'
Baki Karer



“Sayın Mumcu’nun yazmak istediği bizimle ilgili bir kitap vardı ve kitabın da ismi; Apo Üzerine’ydi. Sanırım bu kitap çıktı. Fakat doğru çıkmadı. Yarım yamalak çıktı… O kitapla ilgili epey son on yılda yoğun faaliyetleri vardı. Bana göre, O’nun ölümüyle, bu kitap arasında bir ilişki kurulabilir. Kitapta kanımca şunu dile getirmek istiyordu; ‘Apo’yu bizim devletimizin yaklaşımları ortaya çıkardı, besletti, büyüttü.’ Şimdi bunun şöyle doğrudan ilişkisi vardır: Devlet, üç yıl beni Ankara’da kendi özel yöntemleriyle besledi. Artık bu bir yetenek midir, bir yaşam yolu mudur, ne derseniz deyin. Devlet ne dediyse ben evet dedim. Böyle olacaksın dedi, ben öyle olacağım dedim.

Formül şu; bunu rahatlıkla çekeriz. Ben de şunu söyledim; istediğiniz kadar beni çekebilirsiniz. Hem de hiç ihtiyaç duymadan, belki çok çabalayıp, geliştireceği projeleri bizzat istediği gibi kurabileceğini, benim hazır olduğumu, belki de istediğinden(Kont Gerilla, diğer ismiyle Özel Savaş kastediliyor. BN) daha fazla hazır olduğumu gösterdim. Uğur Mumcu’nun dile getirmek istediği olay bu.” (Abdullah Öcalan’ın MED-TV’de PKK’nin 19’cu kuruluş yıldönümünde yaptığı konuşmadan.)

****

Son dönemlerde gazete ve televizyonlarda Abdullah Öcalan'ın Ergenekon davasında gizli tanık olarak ifade verip vermediği yoğunca tartışılmakta. Nihayet bu aşamaya gelinmiş olunması, önemli bir yol ayrımını ifade eder. Aşamadır çünkü Öcalan'ın bağlı olduğu karanlık odaklar arasında bir ayrışma yaşanmaktadır. Ergenekon davasında karar aşamasına yaklaşıldıkça, bu ayrışma daha bir kendini göstermeye başlamıştır. Kimileri demeçleriyle, kimileri de katıldıkları televizyon programlarında yaptıkları yorumlarla, Öcalan'ın gerçek durumunu kamufle etmeye çalışmakta. Ama nafile; ne tür çarelere başvururlarsa vursunlar, Öcalan'ı temize çıkartmaya güçleri yetmemekte. Böylesi canhıraş çabalar, Kürt halkına karşı ortak oldukları hıyaneti örtbas etme gayretinden öte bir şey değildir. Onları kahreden de budur. Öcalan, yıllardır karanlık güçlerin emrinde bir nefer olarak görev ifa ettiğini açıkça söylemekte. Yani karanlık güçlerin hazırlayıp uygulamaya koyduğu projeleri uygulamakla görevlendirildiğini yıllar öncesinden itiraf etmiştir.

Gladyo içinde ayrışmanın ilk işaretleri Yalçın Küçük tarafından verilmişti. Küçük'ün Yurt Gazetesi'inde yayınlanan röportajı bir dönüm noktasıdır. CHP'nin bugünkü yönetimiyle iplerin koparılacağı dillendiriliyor. Nedeni ise, CHP'nin Gladyo'nun savunulmasında kurumsal olarak yetersiz kalması gösteriliyor. Bir anlamda doğrudur. CHP, seçmen kitlesi nezdinde zor durumlara düştüğü için kaçak güreşmek zorunda kalıyor. Verdiği destek yeterli olmuyor. Bu, ister istemez, oluşturulmuş olan cephenin bir kanadının çökmesini getirmekte. Bunun içindir ki CHP, kurumsal olarak cepheden dıştalanmakla tehdit ediliyor.

Gladyo'nun hem operasyonel kanadı içinde, hem de sivil akıl hocaları veya stratejistler takımı arasında bir ayrışma yaşanmakta. Öcala'nın daha uçaktayken sevinçten dile getirdiklerini anımsarsak, ayrışmanın hangi temelde olduğunu da kavrarız. Musul-Kerkük'cü kanatla Misak-ı Milli ile yetinilmesini savunan kanat arasında ciddi çelişkiler yaşanmakta. Ama her iki kanadın ortak olduğu tek nokta, Kürdü bitirmedir. Öcalan, Türkiye'nin bugünkü sınırlarını Musul ve Kerkük'ü, hatta Halep'i de içine alacak biçimde genişletilmesini savunanlardandır. Yani Yalçın Küçük'ün deyimiyle, 'Musul'un Barzaniden temizlenmesi'ni temel alan eğilimin yanında yer alandır.12 Eylül Faşist cuntası tarafından uzun vadeli hedefler için Kandil'e yerleştirilmesi boşuna değildir. Öcalan'ın yüzer-gezer yatta misafir edilmeye başlandığında, Misak-ı Milli ile yetinilmemesi gerektiği yönünde savunma yapması ve demeçler vermesi, hangi projenin ürünü olduğunu açığa çıkarır. Bu anlamda Öcalan'ın, Özel Savaş'ın operasyonal kanadının adamı olduğu unutulmamalıdır. Aclık grevleri ve bir dizi eylemlerle, neredeyse unutulmaya yüztutmuş Öcalan'ın yeniden önplana çıkarılmak istenmesinin bir nedeni de, Gladyo'nun operasyonel kanadının tek el altında toplanmak istenmesindendir. Yani neredeyse 25-30 sayfa tutan konuşmalarını 'kamuoyuna' aktaracak 'zeki avukatlar'a kavuşmanın gayreti yürütülmekte.

Öcalan için 'gizli tanık' söylentilerinde gerçeklik payı var mı? Projelerini hiç çekinmeden bu derece açıktan dile getirmiş biri, neden gizlenmeye ihtiyaç duydu acaba? Ergenekon içinde bahsettiğim ikinci kanatla çelişkileri yeni başlamadı, 'her iki taraf da beni kullanıyor' veya 'çekiliyorum' yönlü demeçler vermeye başladığı günden bu yana, aralarında ciddi çelişkiler başladı. Şimdi bu çelişkiler ayrışma noktasına gelmiş bulunmaktadır. Nisan ayından bu yana geliştirilen provakasyonlara büyük umutlar bağlanmıştı. Alınan darbeler sonucu, en önemlisi de halkın sessiz ama derinden aldığı tavır, gelecek için de ümitkâr olmalarının önünü aldı. Halk, Gladyo'ya yönelik operasyonlarla birlikte, nefes alma kanallarının açıldığını fark etti. Açıkcası, cıscıbıldak meydanda kaldılar. Gelinen noktada, aralarındaki çelişkileri saklayamaz oldular.

Özellikle Balyoz davasında verilen cezalar, Öcalan'ı ve dahil olduğu kanadı epeyce ürkütmüş durumda. Ayrıca hükümetin üzerinde sıkı denetim kurmaya başlamasından bu yana 'stratejiler' geliştiremez olmuştur. Çünkü akıl hocalarına danışmadan bağımsız hareket edememekte. Şu anda dikte edilenleri kabullenmek zorundadır. 'Federasyon','demokratik ulus','ekolojik ulus', 'demokratik özerklik...'v.b uzayıp giden, daha doğrusu, saymakla bitmeyen 'çözüm' biçimlerini dikkate aldığımızda, akıl hocalarıyla birlikte hareket edemediği dönemde 'yeni üretim' yapmakta zorluklar içine düştüğünü görebiliriz.

Gelinen bu günkü aşamada, ister sosyalist, ister demokrat, ister liberal olsun, Öcalan'ın ofis-boy'luktan itibaren Kürtkıranlık için yetiştirilmediğini hiç kimse iddia edemez. Evet, açıkça kabul edildiği üzere, Kürd halkını yıkıma uğratmak için geliştirilen bir dizi projelerin ugulayıcıdır. Kürt halkı, tarihinin hiç bir döneminde bu günkü kadar içten bir hainlikle bu derece kırıma uğratılmamıştır. Bugün Kandil ağalarının ve sivil görünümlü uzantılarının hedefinde Kürt halkını her yönüyle bitirme vardır. Bu nedenle, son günlerde İstanbul ve Ankara kulislerinde anlatılan 'gizli tanık' hikayeleri tartışılmalı. Birden bire, hemen hemen hiç kimsenin beklemediği bir biçimde Şemdin Sakık'ın 'gizli tanık'olarak ifade vermesinin deşifre edilmesi, bir başka tanıklığın örtbas edilmesi için olmasın? Sakık ismi etrafında büyük bir gürültü koparılarak, Öcalan'ın veya akıl hocalarından birinin tanıklığı mı örtülenmek istendi? Şemdin Sakık'ın mahkemede ne söylediği önemli değil, önemli olan perde arkasında yürütülen bir operasyonun örtülenmek istenmesidir. Yapılan operasyon bir hayra delalet midir, orasını bilmiyoruz. Silivri'de Mahkeme karar aşamasına yaklaştıkça, Gladyo içinde ayrışma, bölünme de o kadar hızlanmakta. Hangi tarafın ağır basacağını önümüzdeki süreçte göreceğiz. Yaşanan böylesi gelişmeleri, Öcalan'ın yeniden açık artırmaya çıkartılması olarak da tanımlayabiliriz.

APOCULUĞUN KÜRTKIRANLIĞI

Kandil ve bilinen merkezlerce atanmışların dışında aklı selim düşünen hiç kimse, Apoculuğun gördüğü işlevin Kürtkıranlık olduğunu yadsımamaktadır. Apoculuğun Kandil'e yerleştirilmesi, faşist 12 Eylül baskılarının Kürt halkı üzerinde sürekli kılınması içindir. 12 Eylülden günümüze dek Kürt halkının yaşadıklarını gözönünde bulundurma, bunun için yeterlidir.

Son otuz yıldır bir paradikma oluşturulma çabası verilmekte. Oluşturulmak istenen paradikma, 'ölü seviciliği'dir. Bir başka biçimde ifade edecek olursak, 'kefen seviciliği'dir. Apoculuğun ölen herkesi 'kahraman', 'yüce' v.b. tanımlamalarla göklere çıkarması boşuna değildir. Apocu mantığa göre yaşayan hiçbir insanın değeri yoktur. Hatta canlı hiç bir varlığın değeri yoktur. Hemen hemen tüm kitap ve makaleleri, 'şehit olmuş büyük kahraman...' diye başlarlar, 'yaşayan hainler...' diye son bulur. Oysa bahsettikleri her yüceliğin, ya da ölü methiyelerinin altında bir cücelik, bir korku vardır. Aynı pradikmayı Türkçülük akımında da görebiliriz. Büstleştirilmiş Kemalist anlayış da irdelendiğinde varılacak sonuç aynıdır. Yani Apoculuk, Kemalist madalyonun diğer yüzüdür. Kurulan ittifaklar, dayanışmalar, hatta 'heykel dikeceğiz' çığrışları boşuna değildir. Daha gerilere gidecek olursak; Apoculuk, 'hürriyet için dağa çıkan Enver' le 'bize dokunan yanar', ya da 'bitireni bitirirler' ittifakıdır. Ne ithal malı,ne de çekirdekten yetişme 'Enver'ler' de şimdilik bir sıkıntı olmadığını söyleyebiliriz.

Yirmi, yirmi beş yıl öncesine gitmeye gerek yok. Bu yılın Yaz ve Sonbahar aylarında PKK'nın eylem biçimlerine bakıldığında, Öcalan aracılığıyla uygulamaya koyulan projelerde halen ısrarlı olunduğu görülecektir. Eylemler bir yönüyle de PKK-BDP dışındaki Kürt örgütlenmelerine bir meydan okumaydı; 'alan bana ait, başka hiç kimse bu alana giremez' düşüncesini pekiştirmeye yönelikti. Bu nedenle iş makinaları yakıldı, parçalandı, Anaokullarına bombalar atıldı, bir yaşındaki çocuklar bile katledildi. Toplumda korku, panik estirilerek, farklı siyasal güçlerin örgütlenmeleri engellenmek istendi. Esnafa zorla kepenk kapattırma, yine esnaftan haraç toplama, hakim oldukları belediyelerde esnafa kesilen para cezaları v.b uygulamalarla toplumda farklı düşüncelerin önü alınmak istendi. Tüm bunlara paralel olarak, farklı düşünce ve örgütlenmelerin önderleri ve aydınlar ölümle tehdit edildi. Şimdi, 'bize dokunan yanar' söylemiyle ne istendiği daha iyi anlaşılıyor. Bombalanan çocuklar ve hamile kadınlar, yine kurşuna dizilen kadınlardan hareketle ne kadar acımasız olabileceklerini vurguluyorlar. Ama unutmayalım ki, halka yöneltilmiş her şiddetin, kanlı gösterinin arka planında bir korkaklık ve de küçülmüş beyinler vardır.

Bugün Kandil-BDP, Kürt halkının nefes borularını kapatmakta, halkın çıkarlarını dile getireceği her kanalı kapayan tıpa görevi görmektedir. Hizaya dizilmiş tek tip toplum yaratma çabası yürütenlerin kimler olduğunu tekrar tartışmanın bir anlamı yoktur. Er veya geç bu badireler atlatılacak ve Kürt halkı, oluşturduğu kendi gündemi doğrultusunda en akılcı çözümlerini bulacaktır.

02.12.2012

BAKİ KARER